Lubelszczyzna_3 (Nocni towarzysze)

Dzień 3. Wyruszyłem z Włodawy jadąc wzdłuż granicy, najpierw z Białorusią, a następnie z Ukrainą. Przejechałem przez Dorohusk i Dubienkę docierając do Horodła (najdalej oddalony punkt od domu w czasie tego wypadu), by następnie skierować się na zachód dojeżdżając za Kraśniczyn. Tam, pod zagajnikiem, rozbiłem namiot.
W nocy obudziło mnie wycie jakiegoś zwierza. Brzmiało to tak, jakby młode nawoływało matkę. W regularnym odstępach dźwięki się powtarzały i za każdym razem były coraz bliżej. Po ostatnim (odległość oceniam na kilkanaście metrów ode mnie) myślałem żeby wziąć kija i je przepłoszyć. Ale nastąpiła cisza a ja zasnąłem.
Po jakimś czasie budzę się i słyszą jak coś chodzi dookoła namiotu a w pewnym momencie nawet zaczyna ocierać o tropik jakby chciało zajrzeć do środka. Niewiele namyślając się walnąłem dłonią w te miejsce. Zwierzak odskoczył i zerwał się do biegu. Zasnąłem. Później sytuacja znowu się powtórzyła. I znowu pacnięcie dłonią w miejsce o które coś się ociera, i znowu słyszę jak coś szybko ucieka. Nie wiem co to było, może lis, może dzik a może tylko szwędający się pies lub kot.
Pokaż trasę GPS

Krajobrazy lubelskie © jarbla

Pomnik-czołg, Dubienka © jarbla

Kościół, Dubienka © jarbla

Zespół pałacowy, Dorohusk © jarbla

Przejście graniczne w Dorohusku (Berdyszcze) © jarbla

Dorohusk. kolejka pojazdów czekających na odprawę © jarbla

Lubelszczyzna_2 (Życie jak mgła)

Dzień 2. Tego dnia dotarłem do granicy z Białorusią. Po szybkim ogarnięciu się i spakowaniu namiotu wraz z klamotami, wyruszyłem w drogę. Przejechałem przez Łuków, Międzyrzec Podlaski, Parczew docierając do Włodawy gdzie wynająłem pokój na noc. Przemilczę ile kosztował mnie nocleg ale dodam, że jedzenie i piwo było w miarę tanie. Był to jedyny dzień wyprawy z niepewną pogodą. Od godzin południowych zaczęły się rozbudowywać chmury kłębiaste i widać było jak w niedalekiej odległości pada deszcz a od czasu do czasu docierały grzmoty. W pewnym momencie i nade mną zaczęło kropić, na szczęście niezbyt obficie i tylko przez kilkanaście minut.
We Włodawie przed zajazdem siedział człowiek i zamawiał setki. Od czasu do czasu zachowywał się głośno, tak, że był uciszany przez „kierowniczkę”. Myślałem, że jest to Białorusin dobrze mówiący po polsku ale z toku dalszej rozmowy okazało się, ze jest to miejscowy mocno zaciągający. Po pewnym czasie dopadł go melancholijny nastrój i zakomunikował, ze życie jest ulotne jak mgła; dziś jest a jutro go dnie ma. I podał na to kilka przykładów (np. ojca z piękną córką – obydwoje już nie żyją). Dodał, że on sam nie wymyślił tego stwierdzenia, tylko usłyszał od kogoś bardzo mądrego. Od tamtej pory chodzi i je powtarza…
Bateria w telefonie się wyczerpała stąd na mapie tylko część trasy. Dochodzę, do wniosku, ze na takie wyprawy dobrze jest zabierać kilka baterii do telefonu.
Pokaż trasę GPS

Deszcze niespokojne © jarbla

Gmina Komarówka Podlaska © jarbla

Pomnik © jarbla

Drewniany kościół z 1795r., miejscowość Kodeniec © jarbla

Lubelszczyzna_1 (Dwie dziewczyny)

Od dłuższego czasu myślałem o dwutygodniowej wyprawie do Świnoujścia a następnie wzdłuż całego bałtyckiego wybrzeża na wschód wykorzystując urlop za rok 2013. Wcześniej nie jeździłem z sakwami na wielodniowe wyprawy, więc jako próbę generalną postanowiłem najpierw wybrać się na kilka dni w kierunku wschodnim, wykorzystując kilka zaległych dni urlopu za rok 2012 (sic!). Próba generalna wyszła całkiem udanie (o czym będzie ten oraz kilka następnych wpisów) ale przed wyjazdem dowiedziałem się, że w przyszłości nie mam co liczyć na dłuższe urlopy niż tydzień bowiem… jestem niezastąpiony w firmie. Tak więc planowana wyprawa do Świnoujścia stoi pod dużym znakiem zapytania (może trzeba będzie pomyśleć o powrocie pociągiem lub okroić trasę i pojechać tylko na wschodnie wybrzeże). Za to ja wyciągnę wnioski by w przyszłości takie sytuacje nie miały już miejsca.
***
Dzień 1. Dosyć ślamazarnie się organizowałem i wyruszyłem w drogę dopiero około godziny 12.30. Przejechałem całą Warszawę a następnie przez Pilawę skierowałem się w kierunku Żelechowa. Między Miastkowem Kościelnym a Żelechowem, grupka około dwudziestu rozebranych mężczyzn (byli w samych majtkach) zapraszała mnie na poczęstunek alkoholowy ale podziękowałem za propozycję. Zbliżał się wieczór więc zacząłem się rozglądać za jakimś gospodarstwem agroturystycznym by wynająć pokój na noc. Trochę mnie to zaskoczyło ale przez cały dzień nie napotkałem po drodze ani jednego takiego miejsca.
Za Osinami wyprzedziłem dwie dziewczyny jadące na rowerach miejsko-wiejskich (jedna z nich wiozła koszyk z wiśniami). Dalej rozglądałem się za noclegiem, ale nie znajdując nic, zwolniłem i pozwoliłem im się dogonić. Same rozpoczęły rozmowę wołając „Co tak wolno?!”. Dowiedziałem się od nich, że w okolicy nie znajdę nic co by mnie interesowało jednak rozmowa zeszła szybko na inne tematy. Rozmawiając przejechaliśmy kilka kilometrów a następnie się rozdzieliliśmy.
Noc spędziłem w namiocie pod zagajnikiem. Gdy go rozbijałem zostałem zaatakowany przez niesamowitą ilość komarów. Nawet się zastanawiałem przez chwilę, czy stamtąd nie uciekać. Po rozbiciu namiotu powrzucałem do niego tobołki, rower rzuciłem w chaszcze, i sam wskoczyłem do środka uciekając przed latającymi krwiopijcami. W nocy miałem wrażenie, że coś (ktoś?) chodzi dookoła miejsca w którym śpię…
Pokaż trasę GPS

dom-praca-dom

dom-praca-dom